Hikaye Şiiri - Hamza Mamaş

Ne anlatsan hikaye.
Rüzgara bile koklattığın kokuların var.
Ben sadece Kadir bilirim.
Kim bilir heybende daha neler var.

Ele verirsin,
Yele verirsin,
Sele verirsin.
Ver efendim ver, ver ki kadrin bilinsin.

Ne nahoş, benim sende gördüğüm.
Küçük bir yangın, kasırganda söndürdüğüm.
Temennim fırtınan ila nihaye sönsün.
Masum simalara beyazlıklar sürülsün.

Kırılan gem, dizgini de dağıtmış.
Ruhunda yanlışlar onlarca tünel açmış.
Kim ne dese istidadın yok, sen iflah olmazsın.
Diyemeyeceğim lakin sen ona doymazsın.

Dua edilmez sana, bilirim havada kalır.
İtimatla bağlananın ipi elinde kalır.
Kader kadrini ta dibine getirmiş,
Sende yer alan ruh ne kadarda sefilmiş.

İmtihan ne zor şey seni çıkardı karşıma.
Bir yığın hüsran yapıştılar yakama.
Kanatsız bir melektin ötelerden geliveren.
Şimdi ayan oldun açılınca penceren.