Hikaye Şiiri - Erdinç Adıgüzel

Kaybettim hep biliyorum
Her zamanki gibi yediğim ilk kurşun değil, sonda olmayacaktı zaten.
Bugün doğum günümdü hatırladığını düşündüm, bir an Aradan bilmem kaç yıl geçmiş.
Belki bir gün denk gelirde hatırlarsın dedim avundum yine
Hep özümü dinleyen biriydim
Ama kalbimden sızan o kadar güzel bir ses vardı ki duymadan edemedim.
Yüzümde bir tebessüm dinlerken gamzelerim belirginleşir neler anlatır bilemezsin.
Yaşanmışlıklar anlatılır en bilgelerden acıta acıta
Bazen hikâyenin sonunu bilirsin ama yanılmayı ölesiye istersin ki.
Bu sıralar öyle bir hisler içindeyim ne mümkün öylesine bir yerdeyim,
Bu duruma nasıl geldim bilmiyorum sormuyorum kendime
Unutmaya mecbur kaldım tarifini de yapamadım nereden bileyim anlatamadım
Acı gidenlerin değil de kalanların hikayesiydi ve hikâyeyi hep kalanlar bitiremezdi.
Öylede oldu.