Hikaye Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Sanma ki; dualarım eksilir ardından bakarken,
dökerken yapraklarımı hasretinin sonbaharında.
Hala saklıyorum gözyaşlarımı,
hala bakamıyorum gözlerine.
Düşlerimde büyütmeye çalışıyorum hala
buğulu camlara çizdiğim hayalini.
Rüzgarım, fırtınam dalga dalga yükselmekte,
coşuyorum yine bazen,
ellerim belli belirsiz avuçlarında...
Yazdığım hikayede bir ben,
bir de bendeki sen varsın.
Kimseler karışmıyor, bulaşmıyor.
Yazdıkça yenilrini yaşıyorum onunla,
yazdıkça daha bir sarılıyorum,
daha bir hissediyorum nefesini.
Hikaye bu ya;
denizi seyrederken üşüdükçe sarılıyoruz gecenin ayazında bazen,
bazen yağmurda ıslanıyoruz deliler gibi,
bazen uykusuz sabahlarda güneş doğuyor üzerimize.
Canımız nasıl isterse öyle,
gönlümüz neyi dilerse öyle...
Hikaye bu ya... :)