içimde bi türlü büyütemediğim çocuk var.
dunyamda milyonlarca olgunlaş-(mış) içi hamlar....
ağlatacaklardı elbet, ben inandıkça....
elimden tutan bi babam da olmayınca...
hep doğruyu bilenler! çıktı karşıma...
adı yok masalımın,
ne elma yıyıp zehırlenen prensesım,
ne de uyuyan guzelı uyandıran prensım,
var mısralarımda....
onları da öldürmüşler,
ıkımızde ayrılığın acısında tanıdık birbirimizi...
deli sevdamdan yenik ayrılan kalbim..
belki de alışmıştı kırılmaya...
korkmadan geldi sana....
başka bir tendin....
mutluluk elimi tuttu,
baba eli gibi,
anne sıcaklığı gibi,
huzurun sevgili eşi,
sonunda buldu beni...
baba,babam, babacım
doyamadım sana...
bilemezdım,erkenden gideceğini,
gunlerce ruyalarımda canlandın,
uyanmak kabus sankı
yakıyorum herşeyi..
seni de kendimi de affetmeyeceğim...
olmayacak değildi istediklerim..
hayallerımi kırletmeseydın çok değildi düşlerim...
seni görüyorum her yerde...
yüreğime kilitler vurmalı...
gözlerime perdeler çekmeli,
dilime yasaklar koymalıyım...
sen yokmuş gibi davranıp adını daha az anmalıyım..
en az acıyla atlatmalıyım bu aşk kazasını...
Yüzümde bi tebessüm,
ağlamaya başlayacak çocuklar gibi,
gözyaşlarım dökülmeye hazır asker gibi,
inci gibi sıralanmaya durmuşlar....
ne zamandır haber yok senden,
mutluluğuma sadece ağaç gölgelerinin düştüğü günlerdi çocukluğum...
annemin yemeğe çağırma sesiydi..
hayallerımı uçurtmalarla uçurduğum geçmişimdi...
gözyaslarımın anlamını bıle bılmediğim masumıyet çağlarımdı...
ah cocukluğum....cocukca elımden kacırdığım dunyam...
yenıden başladı çocuksu sevinçlerim..
delıce sevmekten korkuyorum şimdi...
onu hep görmek ısteyişim neden allahım! !
gel kurtar benı...
dur kalsın istemıyorum..
sevıyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!