Hıdır Dayı Şiiri - Burhan Güler

Hıdır Dayı

bir üstgeçitte otururdu
rüzgârla konuşurdu bazen
yüzüme bakınca
bir ülke ağrısı geçerdi içimden

adı hıdır’dı
dayı derdik
bıyıklarının ucunda kül
ellerinde sessizlik kalmıştı

cigarasını sararken
dünyayı değil,
yalnızlığını dürerdi ince bir kâğıda

bir zamanlar
dağlara selam verirdi sabahları
şimdi gökyüzü bile
onunla konuşmaktan utanırdı

“insan kendi ülkesinde nasıl sürgün olur?”
demişti bir keresinde
sonra sustu
sustuğu yerden bir kuş geçti
bir duman yükseldi
ve o dumanla birlikte
ben,
bir ülkenin vicdanını kaybettim.

Burhan GÜLER