Hıdır Altaş Şiirleri - Şair Hıdır Altaş

Dostluk vardı bir zamanlar
Gül bahçesi gibiydi bozdular
Yayılırdı etrafa mis gibi kokular
Dağıldı, parçalandı dostluk

Kardeşlik vardı bir zamanlar

29 ekim günlerden salı
Polis kurşunlanır, asker öldürülür
Gençlik paramparça, benliğini unutmuş
Uyan Atam; bak gör halimizi

Dost sandığımız Alman bile düşman

Gazeteler bezenmiş çıplağa
Filancanın hanımı falanla
Güzel kızımızın bağrı açık
Kot pantolon tam oturmuş
Delikanlı iç geçirir; oh ne mal be
Etekler fora külot görünür

Ne istedin Çanakkale'deki şehitlerden
Kıbrısımız uçup gidiyor elimizden
Hiç utanmadınızmı kalan yetimlerden
Kafayımı yediniz ulan Avrupa diye diye

Satıyorsunuz dört bir köşeyi

İki yaşında tanıştım adı konmamış dertle
Dokuz yaşında kaybettim kardeşimi zemheri ayında
Babamı kaybettim askerlik çağlarında
Onun için hayallerim başkadır arkadaşım
Dertlerle boğuştum ömür boyunca
İş sevincimi bile kursağımda bıraktılar

Elifbe sevme beni ben askerim
Toz toprak kokarım
Elini uzatsam silah gibi tutarım
Gözlerime bakma düşman gibi bakarım
Uyku durak bilmem nöbet tutarım
Gece gelme parola sorarım

Aldım sazı elime
Düştüm gurbet iline
Gahu ağlar gahu güler
Düştüm gurbet ililne

Gurbet beni dal eyledi

Atalarım derki be dostum
Eldeki yara bizde taştaki kovuktur
Eşşekten dümeyen düşenin halini bilmezmiş
Sen bunları bilirmisin rasim beyyyyyyy

Hastaneye yolun düştümü hiç

Bastığım yerde toprak kalmadı
Tuttuğum sağlam dal kalmadı
İnsanlarda hiç vefa kalmadı
Kimseye inanacak yüzüm kalmadı

Aldığım mallar hep kof çıktı

Kararır dümyam zindan olur
Acı çöker ta yüreğimin derinliğine
Kafam bomboş sanki yerinde değil
Atamın yokluğunu hissederim on kasımda

Yollar boşalmış in cin dolaşır