Hıdır Altaş Şiirleri - Şair Hıdır Altaş

Dertleri yüklenmişde vagonlara
Geliyor kara tren ağır, ağır
Neler var içinde, kimler var acep
Yazsam sığmaz sahifelere
Köşede öksüz oturmuş mahzun mahzun
Bir sıcak ana kucağı hayalinde

Bütün köylü sevmiştik onu
Dostumuz, anamız, babamızdı bizlerin
Öğretmenimiz değil arkadaşımızdı
Karlı şubat ayında arkasına bakmadan
Bırakıp gitti bizleri yapayalnız ortalıkta
Ne dal bıraktı nede nede yaprak gövdemizde

Eline hiç kazma almamış
Avuçları nasır bağlamamış
Ayakları çamurlara batmamış
İşçinin cefasından bahsedene karşıyım

İnsanları dokuzuncu kattan gören

Bu gün neydi anacığım
Bayramdan bahsediyorlar bu gün
Yeni urbalar giydimi çocuklar
Eller öpülüp şekerler yendimi

Salıncaklar kuruldumu

Salih Arzuya gönül verdi
Allahtan mutluluk diledi
Babasından Arzuyu istedi
Olmaz dedi babası berber Salihe

Olmazsa kızı kaçırırım dedi

Selam versen selamını almaz
Kem söze hiçmi hiç aldırmaz
Tekdirle bile durup uslanmaz
İnsanlığa ne oldu a dostlar

Çalar çırpar rahatça yer

Neredesin ey insanlık
Gördünmü kırılan kolu
Eli silahlı zalimleri
Köşeye sıkışmış mazluma
Nasılda vuruyorlar taşı
Vicdan yokolmuş artık heyyy

Bayramlarda boynu bükük kaldım
Eve oturup bir güzel ağladım
Kimsesiz öksüz çocuk gibi kaldım
Ben köyümün yollarını özledim

Mis kokan toprağı burnumda tütüyor

Sevmekten ben verem olmuşum
Sedadan yanmış kavrulmuşum
Beynim zonklar,ciğerlerim paramparça
Ben sevdadan deli divane olmuşum

Ciğerlerimi yaralar kapladı

Beklemekle gün geçmiyor
İçimdeki çağlayan durulmuyor
Kanayan yara kapanmıyor
Sevda bana zor geliyor be dostum

Karardı dünyam aydınlanmıyor