vazgeçmiş,
...yorgun bir şehri giydin üstüne,
yağmurdan daha ağırdı
yüksünmedin,
bardaktan boşalırcasına giydin..
....sağanak bir yokluk doldurdu
aldırmadın,
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bir yanımız hep hazır duruyor galiba sevmeye, ne olursa olsun arayıp buluyor, kıyıları, limanı olmayan bir denizi. İmkansızlık örgüsü içinde saklıdır belki de tüm bu yönelişler, Aziz Nesin’mi demişti “ bile bile yaşayamayacağımızı o günlerde / göremeyeceğimiz günler için dövüştük / kavgamızın şiir olması bundan” diye.
Geçen yıl yaz aylarıydı, yine orman yangınlarıyla kavruluyordu ülkemiz, dünya. O günlerde çok tuhaf ve bir o kadar da imkansız görünen bir canlının varlığından haberdar olmuştum. Bütün canlılar yangından kaçarken sadece bir böcek yangına doğru koşuyordu. Yok olan ormanlar için en büyük umut bu böceklerin varlığıymış işte, kömürleşen ağaçların içine bırakırlarmış yumurtalarını ve hayat tekrar yeniden başlarmış küllerin ortasından, adına da yangın böceği diyorlardı galiba.
Şiiriniz her dizesi yangına doğru koşuyor sanki. İnanıyorum, yeniden doğuşlar, dingin şehirler ve bahar bahçe salınıp duracak yine hayatlarımızda. Yüreğinize sağlık.
eğirip karanlıklarını zindanların iplik iplik ışıklar yarattık...evet kıymetli Aziz Nesin dizeleri..umut yitirilmesin diye bir yangından çıkmış, yayılmıştır
belki de kimbilir...gönül ferahlığında kulaç atsın insanlık umarım...yorumunuza çok teşekkür ediyorum. saygılar..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta