Hiçsizliğin Sözcüklerle İlgisi

Çok düşündüm yine bugün de
Hiçsizliğin dibinde
Neden tekdüze yaşamak zorunda olayım ki hayatımı?
Yahut
Koşuşturmacalarla niye geçirmeye çalışayım ki yaşamımı?
Ne zaman öleceğimi bile bilmeden
Gereksiz sayfalar,empatiden yoksun insanlar niye biriktiriyim ki?
Sorarım size:
İnsan anlayabilirmi gerçekten bir bakışta birbirinden bağımsız zihniyetleri
Düşünceler sonu bilinmedik bir çıkmaz sokak
Lakin biliyor ve hissediyorum ki çıkışta karamsarlık hüküm sürmeyecek.
Öyleyse şimdi.
Tam da şuan da.
Güneş batarken gökyüzünün renklerini seyretmeliyim,
Yağmur sonrası açmakta olan bir çiçeği dalından koparmak yerine sadece sevmekle yetinmeliyim.
Belki bir belki beş durak önce
İnmeliyim otobüsten
Evime
Yürümeliyim
Dokuz bazen on dakika
Hattâ saatlerce...
Hükmetmeliyim bazen apansız düşüncelere
Böylece akıp gitmeliler meçhule...
Esrarengiz bir arayışla
Kavramalıyım
Gerçekliği
Yarına ertelememeliyim
İçimde tuttuğum dilekleri
Kavgasını vermeliyim
İçinde bulunduğum her haksızlığın
Ortak olmalıyım mısralardaki hüzüne elem kederlere
Kasvetli bekleyişler içinde bulunmak yerine
Kucak açmalıyım neşe ile sevinçlere
Kim olduğuna bakmaksızın
Eleştirmeliyim insanları.
Din, Lisan,Irk ayrımı gözetmeksizin
Tepki verebilmeliyim.
Bazen de duymak ya da görmek yerine hissedebilmeliyim
Bir yürekteki hiçsizliği
O hiçsizliği bir de şiirle
yansıtabilmeli...