Sokaklar insan seli,
Birbirine karışıyor kadını erkeği,
Kazılmış binlerce mezar,
ve sayısız dua okunan
Ve ardından rüzgarın sesi.
Kadınlar doğurmakta bir yerde,
Her açılan rahimde bir bebeğin nefesi
Ve yine ardından rüzgarın sesi,
Bir ana, süt kokuyor memesi
Kucağında bebesi, büyütmekte zaman
Yutmakta..... ve de....
seni beni herkesi.
Ölüm feryatları, acı çığlıkları ve mutluluk gözyaşları
Yaşam hamuruna katık bunların hepsi...
Dün, bugün, yarın....... ömrün aşktır belki de doğarken ilk hevesi,
Sen, sen böbürlenen insancık,
küçük bir kum tanesi,
Belki bir su zerresi.
Büyüklüğün benim,
Benim seni yücelten,
Sevdayı bırakınca elimden
Şu sonsuzlukta koca bir hiçsin sen...
Kayıt Tarihi : 14.2.2006 13:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gül Yazganarıkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/14/hicsin-sen.jpg)
Tebrikler
ilk sebebidir aşk...
Ve son mısralarında
bir başka ozanı çağrıştırdın bana...
'Güzelliğin on para etmez,
Şu bendeki aşk olmasa...'
diyordu ya hani...
Şiir dolu günler dileğiyle...
Muammer Erturan
sevgiyle kalın
küçük bir kum tanesi,
Belki bir su zerresi.
Büyüklüğün benim,
Benim seni yücelten,
Sevdayı bırakınca elimden
Şu sonsuzlukta koca bir hiçsin sen...
Güzeldii. Kutlarım. Sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (10)