Hicrin evi Şiiri - Sevinc Arzulu

Bilirəm son görüşün
Vüsal ilə döyüşün.
Elə güldün, gülüşün
Qədd-qaməti büküldü.

Söylə,bu dünya kimin,
Qırılsın sarı simin.
Vüsal qoymuşdu himin,
Hicrin evi tikildi.

Bağları nə genişdir,
Sonu yaman enişdir.
Üçcəsini demişdin,
Göydən alma töküldü.

Uzaq dur nimdaşından,
Uçulu dam-daşından.
Fələyin göz yaşından,
Bağrım başı söküldü.

Böyük günah etdilər,
Əğyarı şah etdilər..
O qədər ah etdilər,
Ürəyimiz çəkildi.