Hiçretin Kalbinde Gizlenen Nur

Gecenin en koyu yerinden
bir nur yürüdü toprağa,
ve yıldızlar,
onun ayak izlerinden doğdu.

Ne bir korku
ne bir tereddüt vardı o adımda—
sadece teslimiyet.
Sadece aşkın
en ağır yüküyle
yürüyen bir kalbin sükûtu.

Hicret...
bir kaçış değil,
bir dirilişti.
İnananların yüreklerine
vahiy gibi inen
kutlu bir başlangıç.

Ey hicretin kalbinde saklı nur!
Sen ki çöle
rahmet gibi düştün,
sen ki karanlıkları
bir kelâm ile yaran nefsin susuşu oldun...

Zaman seni tanır,
taşlar seninle dile gelir.
Çünkü sen yürürken,
ümmet seninle yürüdü—
sen sustun,
vahiy konuştu.

Hira'dan Medine'ye
her adımın
bir çağ olur ümmete.
Ve hâlâ yürüyorsun
her mazlumun duasında,
her yetimin gözlerinde
bir nur gibi çoğalıyorsun…

Ey çağın karanlığında
nura hasret kalan kalpler!
Biliniz ki hicret,
yalnız bir yol değil—
nurun kalpte yurt tuttuğu
kutlu bir değişimdir.