Hicranın Sükûneti Şiiri - İrem Solak

Aşkınla yandı gönül, sabırla sustum ey yâr,
Sükûnet bir fazîlet, yanarken bile kâr.
Gamınla kışa döndü içimde her bir bahar,
Lâkin vakar gerek — ne ağlasam, ne feryâd-ı zâr.

Ey mâh-ı nazlı, gülzâr seninle güldü bir an,
Sensiz her nefesim, suskun bir zamân.
Felek adalet ister, heves değil îmân,
Aşk dahi nizâm ister, ölçüsüz olamaz cân.

Bir vakit cihan idi o zümrüdî bakışta mekân,
Şimdi ne sen kaldın ne de o zümrüdî yâd-ı hûkân.
Ben aklı kalbe denk tutarım her an,
Zira dengede gizlidir aşkın irfân.

Ey hicran, öldürme, olgunlaştır beni,
Yak da sabırla arıt denî kalbimi.
Bilirim her gözyaşı bir hikmet nişânı,
Ve her sabır, aşkın en yüce beyânı.