Hicranda ki gönlüm Şiiri - Nurdane Diken

Sen umutsuzluğumun, son kıyısında geldin,
Gecenin son tülünü, ışığınla indirdin.
Uykuda ki duyguyu, arzu evine aldın,
Hicranda ki gönlümü, ateşine yandırdın.

Sıra dağlar ağlama! turna artık yorulma,
İnsanız hata olur, hatalara darılma.
Binbir çiçek özünden, yaban ota sorulma,
Hicranda ki gönlümü, ateşine bandırdın.

Deniz mavi, gök mavi, hayallerim masmavi,
Yaradanım yaratmış, her tarafı müsavi.
Gözlerin gözlerimde, seyrederim masmavi,
Hicranda ki gönlümü, ateşinle söndürdün.

Tipide, buzuldayım, ilkbaharı getirdin,
Kurak, çorak toprakdım, kuraklığı bitirdin.
Kasvet dolu günleri, süpürerek götürdün,
Hicranda ki gönlümü, ateşinle dindirdin.

Tuttuğum pamuk eller, yaban eli yakmasın,
Gönlün bir pınar olup, başka gönle akmasın.
Gözlerin bu gözlerden, el gözüne bakmasın,
Hicranda ki gönlümü, aşk gölüne indirdin.

Şarkılardan fal tuttum, çalsın şu ince sazlar,
Aşk gülüne söyledim, salacak sana hazlar.
Peri sana hayrandır, mutlu geçsin bu yazlar,
Hicranda ki gönlümü, ateşinle sindirdin..

30.03.08- 23.20-İst..