Hicran Şiiri - Ahmet Göksu

HİCRAN
Ayrılık rüzgarları esiyordu havada,
İlkbahar kokulu gecede,
Aşkımızın son anını yaşıyorduk seninle.
Ellerimiz kenetlenmişti birbirine ve
Gözlerimiz haykırıyordu “beni bırakma diye”!
Ne sen gitmek istiyordun ne ben gitmeni,
Gözlerimiz yaş dolu ağlıyorduk sessizce,
Bir kere daha bakamadım yüzüne,
Gül tenine dokunamadım son bir kez.
Aşkın acısını ayrılığın sancısını sen gidince anladım.
Gecelerin karanlığında sensizliğin şarkısını dinledim hep.
Gözlerimden akan her damla yüreğimi alevlendirdi sanki.
Ben sana ağlayınca anladım gözyaşına aşk ateşi denildiğini.
Ne sen dönebildin geri ne de ben arayabildim seni.
Aşkımız yüreğimizde kor gibi yaktı sinemizi,
Gecelerin uzunluğu yüreğimin yorgunluğu getirmedi seni bana.
Ben sensizken anladım hayatın gözlerinde tecessüm ettiğini.
Göz yaşlarım o kadar aktı ki peşinden,
Belki tutup getiririm diye eteklerinden.
O kadar sevdim ki seni derinden,
Asla söküp atamadım yüreğimden.
Ben de gurur sende korku vardı,
Aşkımız böyle yarım kaldı.
Haykıramadım ardından gitme. Gitme
Artık çok geç çok geç biliyorum ama;
Yine de avazım çıktığı kadar haykırıyorum!
Gitme! Gitme kal ben seni yaşıyorum.
Gitme! KAL!