Hiçlikte asılı Şiiri - Ruken Erbay

Konuşmadığımız her kelime
bir boşluk gibi asılı kaldı aramızda.
Ne sen dokundun oraya,
ne ben silebildim.

Bakışlarınla ördüğün duvarda
gözlerimi bıraktım.
Kendimi anlatamadığım o yerde
senin suskunluğunu ezberledim.

Zaman, ağır.
Geceler uzun.
Ve biz,
birbirimizin içinde
yavaşça eksiliyoruz.

Hiç başlamamış gibi
ama hiç bitmemiş gibi
kalan bir şey bu.

Bir tür varlıkla yokluk arası.
Bir tür “senli ben”,
ama hep yarım.