Hiçlik ve Güçlük Şiiri - Ali Çelik 3

Kalmadı bu Dünyada, ne arzu ne emelim
Savrulmada çatımız, çürümede temelim
Geç de olsa anladım, düşmanlıklar boşuna
Yaratanın hatırı, insanları sevelim

Sözde aranan kasıt, mânânın kemâlidir
Fiilde maksat ise, gönüller hemalidir
Kem âlâtla kemâlat, olmaz demiş atalar
Ektiğini biçersin, en güzel misâlidir

İnsanı insan yapan, duyu değil duygudur
İmtihanın en zoru, Ahirette sorgudur
Ömrünü heder etme, adak eyle Allah (cc) a
Asıl olan şeriat, geri kalan dolgudur

İnsanın mayasına. Allah(cc) koymuş hayırı
Azgınlaşan nefsin seni, Hak yolundan ayırı
Son pişmanlık faydasız, düşme nefsin peşine
Mânâda insan olan, mazlumları kayırı

Doğarken ve ölürken, senin fikrin sorulmaz
İkisi de Hakkın emri, karşısında durulmaz
Sözde hayat senindir, takdir eden başkası
Hayat denen sermaye, müsrifane savrulmaz

Senden önce yaşamış, insanlar kesin delil
Vakit tamam olunca, ecel vermiyor mehil
Madem ölüm muhakkak, zillete razı olma
Korusun izzetini, zalimden ism-i Celil

Ölüm hiçlik olursa, zâlimler olur galip
Allah(cc)ın adaleti, zâlime ceza vacip
Bir lokma ekmek için, düşme sakın zillete
Rızkına Allah(cc) kefil, senin peşinde nasip

İnsan ki Yaratanın, en mükemmel eseri
İster Allah(cc)a inan, istersen ol serseri
Ameline karşılık, Yüce Rabbim verecek
Günahkâra zakkumu, salihlere kevseri