Hiçlik Ve Aşk Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Beni sev ama anlam arayarak değil.
Çünkü hiçbir şey zorunlu değil,
Ve biz yalnızca kendi yasalarımızla varız.
Dünya boşluk, evren sessiz.
Ve biz işte tam bu hiçlikte ateşe dönüşüyoruz.
Çınarlar mı? Onlar zamanı unutmuş gölgeler.
Bizse zamanın bile kavrayamadığı bir anız.
Ölümsüz değiliz ama ölümü de aşmışız.
Özlem mi? Onu bir yara sanan yanılır.
Özlem, aşktan kalan küldür.
Ve ben o külleri dağıtmam.
Çünkü her nefeste seni içime çekiyorum.
Beni sev ama karşılık beklemeden.
Çünkü aşk bir anlaşma değil, meydan okumadır.
Zaman mı? O, bizim kurduğumuz yanılsama.
Her an ilk defa, her dokunuş sonsuz.
Ve ben seni binlerce kez kaybetsem de,
Binlerce kez yeniden seçerim.
Aşk, kader değil, kaderi parçalamaktır.
Ve biz o parçaların içinde
Ölümsüzlüğü bulan delileriz.
Aşk