Hiçlik mi elde kalan? Şiiri - Yorumlar

Yaşam, bir savaş meydanı. zafere ulaşmak adına canını, kanını vermek adına mücadeleye girilir. geride kalanların, bıraktığın anılar, değer verdiklerin, hayal ettiklerin, bu savaşta gözlerinin önünden birbir geçer film şeridi misali. Bitmek üzereyken zafere ulaşırsın, dizlerinin üstünde dik durmaya çalışırsın ama mutlusundur, zafer senindir. Bu zorluklar unutulmaya yüz tutmuşken, bir kara bulutun sürükleyip getirdiği kısacık fırtına her şeyi tarumar edip bırakınca, tüm güzellikler, gülümsemeler kaybolur, yerini umutsuzluğa bırakır. sendrom de, bunalım de, çıkılamaz hale gelir diz boyu balçıktan. Hiçlik mi; asla değil. yeniden dik durmak, yeniden doğrulmak, yeniden doğmak kendi elimizde. gün doğmadan neler doğar, ne aydınlık günler başlar her sabah ufuktan tanla birlikte. keyifle okuduğum bir çalışmaydı, emeğine, yüreğine sağlık.

Son iki dizeyle, şiirin hikâyesi öyle bir pekişiyor ki...
Ve o zaman, daha da güçleniyor şiirin anlamlı söyleyişleri.
Bütünüyle çok güzel olan şiirde, bazı bölümler var ki, orada durup biraz içine dalmak istiyor insan , duygunun.

'Değmese miydi kanatlar gökyüzüne
Kırılmaz mıydık acaba'

'kıt kanaat geçinen yüreklerin mürekkebiyle
Gözlere çekilen simsiyah sürmeler bilirim bir de… '

'(Kimini yalnızlıklar doğurur, kimini aşklar)'

'Kesik bütün yollar şimdi
Dil lal…'

Çok güzeldi Canan hanım,
gönülden kutluyorum, teşekkürle, saygımla, sevgimle,
Ünal Beşkese

Daha dündü dudağının kenarına sığınışım ve soluyuşum günahlarımı
Bu gün yabancı şehirlerin gürültüsüne karıştı nefesimiz
Sanki aynı kahırlı kelimeler yapışmış dilimize
Aynı bulutlar kaplamış göğümüzü
Bu sapır sapır dökülen ne üstümüze…............./ Nedense hep öyledir,bazen kara bulutlar alir, o en bastaki toz pembe bulutlarin yerini,bazen unutturur insana herseyi,sevmeyi,sevilmeyi,neseyi,hayat mücadelesi agir basar,istesekte bir türlü veremeyiz,bir birimize vermek istediklerimizi..Yoksa hic olmasamiydi,yasanan o mutlu anilar,verilen sözler,edilen yeminler,belkide bu kadar mutsuz olmazdik,susup kalmazdik böylesine...belkide,hayatin gercegi; kücük kücük seylerden mutlu olabilmeyi bilmekmiydi acaba..
Canan hanim,bence bu ne bir hiclik,nede bir son yürüyüs,sadece ara sira hepimizin belli dönemlerde icine düstüp daha zinde olarak ciktigimiz,bir hava boslugu diyelim,bence yasam devam ettigi sürece mücadele etmeye deger.Her zamanki tadinda,hüznüyle,duygusuyla bizleride alip bir yerlere götüren bu cok degerli siirinizi ve sizi yürekten kutluyorum,daha nice güzel siirlerde bulusmak dilegiyle,hosca kalin Canan hanim.Selamlar,saygilar.

Bazı şiirler vardır okuyup geçersin
Bazı şiirler vardır tutuklar seni dize aralıklarında
Bir demet çiçek kokusu kendinden
Ruhunu alır gider bir bahara
Belki de bir kışın sert rüzgarında
Yüreğin kabarır duygu seline
Kalan varlık içinde hiçliktir dudaklarında
Sade bir türkü
Doğanın ruhundan ruhuna karışmış
Bir ulviyet sızıntısı
Şiir bu
Yağmurla gelir ıslatır seni

Kesik bütün yollar şimdi
Dil lal…

Hayat yani doğa doğurgandır- sürekli tazelenir- gidenin yerine hep daha mükemmeli yeşerir- hayatı bir kat daha güzelleştirir-bütün karamsarlıklar geçicidir- acılar kalsada- güzel yarınlara-yüreğine emeğine sağlık...

Dost şair çalışmasının ilk bölümünde insan gerçeğinin dış gerçekçiliğe doğru sakıncasızca yansımasını, yaşamın şaşmaz dogmatik kuralı olarak sunuyor. Çoğukez, hepimiz bu duyguları yaşıyor, kendimize döndüğümüzde nedenini bilmeden şaşıyoruz. İkinci bölümde, harika bir şiirdiliyle kurgulanan yaşamın büyük değişkenliği ve insanı 'keşke' dedirten olguların insan gerçeğiyle sıkı sıkı bağıtını görüyoruz. Koşullar nasıl olursa olsun, pişmanlık duysa bile yaşamın yaşanacak değer olduğunu özü yakalayarak vurgulamış. Şiirin son bölümünde tanık olduklarını yaşamın katılığı içinde anımsatırken, geçmişin dönüşsüz, çözümsüz, yeniden ulaşılamaz gerçeğiyle yüzleşen şair, insanın geçmiş, şimdi ve gelecek bütünlüğünde hiç olduğu bilince ulaşan suskunluğunu görüyoruz. Bir şiir ne kadar içten, ne kadar yoğun duygularla üzerinde çalışılmışsa o şairi daha iyi tanıyor, daha çok seviyor,daha çok okumak istiyoruz. Çünkü o kendini anlattığı kadar bizleri de anlatmış oluyor. Sevgiler, başarılar....++

Hiçlik mi bu
Son yürüyüşüm mü?

(Kimini yalnızlıklar doğurur, kimini aşklar)

Kesik bütün yollar şimdi
Dil lal…

Yine de bir başlangıç var insan için... Çıkmaz sokakların soğuk buğusuna kapılmamak gerekir... Yürüyüşler uzun olur; insan bunu geç fark etse de... Ama suskunluklar korkutur! Şiir sıcaklığıyla yaşam kolaylaşır...
İyi ki yazdınız; teşekkür ederim... Ant. +10 puan... Esen kalın...

Şairin yüreğinden dökülen etkileyici bir 'hal ve gidiş sıfır' öyküsü...
Dünden akılda kalan o şen-şakrak yaşam sokaklarının yerini bugün ağır bombardıman sonrasının enkazı almışsa...ya da yüreğin gözü böyle görüyorsa o zaman bu görüntüden kurtulmak için gözü tan yerine çevirip, güneşin yeniden doğuşunu beklemekten başka yapacak bir şey de yok...
Bakalım yeni gün neler gösterecek...
Kaleminize sağlık sayın Canan Akpınar....Kutluyorum kaleminizi, şiir yüreğinizi., saygıyla...

Hangi met cezir sonunda çıkmaz ki kalıntılar?
Suların her çekilişinde boy gösteren yaşanmışlıklar. Oysa tüm yaşanmışlığı yutan sudur ve sudaki durgunluk huzur verse de sırrını içinde gizler; Yürekte fırtınalar yaşarken ondandır dildeki suskunluklar ve ondandır güneş tene her değdiğinde bulutların boş evler önünde şekillenmeleri ve ondandır hüznün sapır, sapır dökülmeleri. Ondandır işte tirbişon burgusu yürek yanmaları.
Ondandır şiir deryasında kana kana içmeler,
yalın ayak kumsalında gün batımı yürümeler ondandır,
içmeden sek rakıda balık olmalar ondandır,
ondandır kahrolası göz yaşlarım ondan...
Hayat mı kör kütük sarhoş ben mi bilmeden
Hangi şiirin mürekkebinde yiteceğimi bilmeden... Diye yazdırıverdi şiir...

Muhteşem güzellikte bir sağanaktı ve ben bu sağanakta çok ıslandım sevgili Canan Kardeşim. Sonsuz kutluyorum ... Nicelerine Saygımla...++

Ben ne şiirler bilirim oysa gölgesiyle yürüdüğüm
Ne gecelerden geldim kenarında beklediğim
Ne hayatlar bilirim körkütük sarhoş
Ve ne kavgalardan çıktım bölük bölük ayaklanışlar
Kıt kanaat geçinen yüreklerin mürekkebiyle
Gözlere çekilen simsiyah sürmeler bilirim bir de…---- Yüreği sevgi tuttuğunda bir mevsimden başka bir mevsime gecen zaman gibi olur gönül ,işte öyle bir geçişte dilden kaleme , kalemden sayfalara dökülüyor işe zarif mi zarif bir duygu şiiri ,eserinizi kutlarım çok beğendim bu şiiri . saygılar sunarım başarılar.