Sahne hiçlik bilincidir. Tıpkı dünyanın kendisi gibi ancak hiçlik yanlızca varlığın özüyle bütünlenendir. Varlığın kimi yok oluşu hiçlikte ve daha fazlası varoluşu varlığın arınması hiçkimse olarak doğmasıdır.
Hiçliğin varlıkla buluşmasıdır sahne. O birlikte duyduğumuz birlikten bütünlenen bir yaşam. Bir sahne bir kalıba girer ama bir insan asla!
Çünkü tiyatroyu kalıplaştıran insan yine ancak onun içinden özgürleşendir.
Kayıt Tarihi : 14.3.2012 01:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!