Hiçlik Şiiri - Derya Derin

Küçük adımlarla yaklaşan
Buhranlı bir yüzün ıslaklığında
Kendi gölgesine yabancı
Bir yüzü yoktu
Birçok yüz içinde
Kopkoyu bir yalnızlığa uzandı parmakları
Nasırlı duyguları kopardı
Koptu kendinden
Büyükçe bir masa etrafında
Kumpas döndü durdu
En iri
En diri
En ölümcül
Rüzgarı beklediler
Zamansızlık içindeki zamana
Yemin ettiler
Silindi gövdesi incir ağacının
Altında tek bir şey zuhur etti
Hiçlik