Hiçliğin İçinde Şiiri - Seyrani Göl

bir boşluktayım
ama öyle sıradan değil
varoluşun en sessiz yerinde
bir adım daha atmadım

çünkü artık bir yön yok
rüzgâr esmiyor
zaman ilerlemiyor
ve ben
bu geçmeyen ânın içindeyim
durgun bir göl gibi

bir şey istemiyorum
ne ses
ne sıcaklık
ne de bir elin dokunuşu
yokluk, kendine yeter bazen

bir taş gibi
suda en son halkayı bırakıp
dibe çekildim
ve o dibin karanlığı
beni kendi gibi sevdi

burası sessizliğin çekirdeği
ne acı var, ne sevinç
sadece saf bir ağırlık
ve onun içinde
kayıtsız bir hafiflik

bir adım vardı bir zamanlar,
unuttum...
çünkü artık çağıran yok
ve bu çağrısızlık
ilk defa
bu kadar ben gibi kılıyor beni
S.GÖL