Hiçliğim Şiiri - Recep Akçiçek

Çalarmı yeniden sevda denen sen kapımı,
Yoksa bana bıraktığın yalnızlığım mı uzatır pencereden başını.
Kaç vazgeçiş yaşadım içimde, kaç unutma edası
Ama hiç bir şey dindiremedi seni, içimdeki cehennemi...

Dört duvar oldu tek kadim dostum, varlığına yoksunum,
Sensiz aldığım her nefeste bir adım daha yakın uçurum.
Beni teselli eden içimdeki sen olan sonsuzluğum,
Ben sana mahkumum, kalbinin uslanmaz suçlusuyum
Yine sana yoksulum, neden kalbinde yokum...

Ağlayan gecelerden gözyaşı biriktirdim sana,
O yalan gözlerin olurda bir gün canlanırsa.
Senden mahrum ellerim silecek göz yaşlarını yanağında
Sakın unutma beni ne kalbinde ne de aklında...

Hayat denen bu zalim neden aldı benden seni,
Hasretinden yandığım, yine tutsana elimi
O hayat dolu bakışın yine delsin geçsin içimi
Bitsin artık bu sensizlik, yen artık hiçliği

Ama anladım ki kalbinde bir yerim yok artık
Onu sana bırakıyorum, sende kalsın ne de olsa sana satılık
Ben hala bıraktığın yerde olucam, sana göre bir hata yaptık
Bilmemeliydik birbirimizi, görmemeliydik sevmemiliydik...

Sen yaşamayı seçtin, bense sensizlikten ölmeyi.
Sen yaşıyorsun, bense her nefesimde biraz daha yaklaşıyorum ölüme.
Benim için üzüleceksen üzülme,
Sen sadece o tatlı gülüşünle, son kez gülümse,
Çünkü ben yokum artık ne bu dünyada ne de sende.

Bir hiçlik istiyodun sadece benden kalan,
Sayende bir hiçim artık, varlığımsa yalan
Mutlu ol yeter bana, kalbimi bir çöp gibi ortalığa saçan
Mutlu ol, mutlu ol, mutlu ol...