Hiçler İçinde Her Şey.

Layık mışım gibi ezelden perdelere, bir de el açıp,

Dualarla beklemişim.

Çıka gelmiş irili ufaklı balyozlarıyla. Ona rağmen,

Gülümsüyor muşum.

Gizli özünde varmış. Ben de bela içinmişim özümde.

Geldiği yeri özleyen, içi hiç kalmayan bir de üstüne,

Yedi yanık delik açılan gibi.

Üfler ha üfler, gider ha gider, perde perde. Her perdede

İçe döner, aciz kalır, dener ha dener.

Ve bekler ve gülümser ve yine bekler mişim.

Çekile çekile içi, bekleye bekleye gözleri,

Öğreten, güzelleştiren yine geldiği yere dönen ve ağlayan,

İçine yakılmayı, itilmeyi, gidilmeyi kazıyan,

Yakma gemileri! , hadi canım hadi!

Hatta, öyle olması gerekiyordu ve deliye derya gibi evlerde.

Günlerce kaybolup sıcak dudaklara beni yollayan

Hayatı ezberletip içime yokluğu koyan.

Yedi nefs tabakasını anlayan, beni denizlere yalvartan gitsin artık diye.

Belaya bela, doymayan gitmelere, yeniden gitmeye geldiğinde bile,

Çekilmekten güçsüz ve aç, uyandırdım hep içimi yeniden.

Öpsem de soguk ve buz teni,

İçi oyulmuş ya artık

Güzel İnsanım ya ben, hep Dürüst Adamım ya!

İlk üflendiğimde yokmuş ya bende nefes,

Işte öyle, öpse de baksa da orada olmaktan, evvel Allah!

Çıkarılmışım ya!

Başarılmış ta sonra, Adam eden bir şeye doğru yollanmışım ya!

Ve karar mı karar demişler onlar. Masalmış bu ya!

Kendi de, onu adam eden şey de kendi seslerini duymak üzere,

Belaya bela son olsun demişler.

Şekerden evden çıkmışlar.

Öğrenip onu, kaderdir deyip güzelleşmişler.

Vardır bildiği kirletmedi bizi özümüz özümüzdür diye düşünmüşler.

Güçlenip acizlenmişler, yumuşak yüreklerle gülümsemişler.

Hiçler içinde herşey olmuşlar..

ÖZDENER GÜLERYÜZ