Hıçkırıyor Bulutlar Şiiri - Osman Deniz

hıçkırıyor bulutlar
hiç durmadan göğümde
bir rüzgâr yokluyor
kapalı kapıları
sanki kendi ellerim
her kapının ardında
tüm yalnızlıkları
alıyor içerime
sokaklarda yatıyor
yağmurların cesedi
göğün tüm gözyaşları
akıyor çatılardan
bin parçaya bölünmüş
gökler geceden beri
her parçası bir bıçak
saplanıyor göğsüme
sarıyor tüm gövdemi
gölgesi yokluğunun
ayak izlerim birden
siliniyor geriye
ana tutunuyorum
zamandan kaçmak için
sisli puslu uzaklar
sarıyor ufukları
ve bir yol açılıyor
kendi içimden geçen
dipsiz bir uçurum
tutunuyor ellerim
kemiriyor boşluğu
hiçe değince tenim
sonsuzluğun soluğu
bir ölüm şefkatiyle
sarıyor yüreğimi
hıçkırıyor bulutlar