Hıçkırıkları Küstürme Şiiri - İsmet Zeren

Hıçkırıkları küstürme
Küseceksen bir kendine,bir bana,birde kaderine küs
Nasılsa bitecek bir gün
Sen gibi,ben gibi ağlaya ağlaya
Doymayarak dünyaya
Yavaş yavaş bitecek
Bitecek nasıl olsa hıçkırıkta denilse
Küstürme hıçkırığımı
Senin içindi
Bir anlasan,bir dinlesen,bir duysan
Ve konuşmasan yanlış anlamasan

Bitireceksin herşeyi
Uzak şehirlerdeki hıçkırığı duyarmısın her gece
Her gece duyarmısın şehrin hıçkırıklarını
Uzak banliyölerin intiharlarında
Bir adamın ve bir kadının çaresizliğinde
Bebekleri uykudadır bu şehrin
Ve yıldızlar kadar sönüktür şafak resimlerinde
Bir martı tamamlar belki ve bir ıssız gemi
Hıçkırığın teslimiyetini
Hıçkırıklarla bitiririm günü,güneşi
Karanlıklar onunla gelir ve onunla uzar her gece
Bitirmek istesede zaman,hıçkırığı yinelerim
Ve yenilirim sensizliğe

Aradım hıçkırıkları bir mavişin gözlerinde
Nerde diyordum ki
Geçmişe hıçkırıkla dönüyorum
Ve yılları biriktiririm hıçkırık gecelerinde

Yeşil gözlü kızlar vardı
Yeşil oyuncaklı bebeklere benzerdi yüzleri tebessümleri
Hıçkırıkları hüzün kokardı
Yeşil gözlü kızlar vardı
Sevince ölürcesine severlerdi ve taparcasına ölürlerdi
Sen için hıçkırıkları uğruna

Gökyüzünden indir artık
Hıçkırıkları yere
Ve benin için gül biraz
Hıçkırıklar ölsün arkadaş
Bir çukur kaz