Hıçkırık-name! ! Şiiri - Elif Türk

gittiğim gidebildiğim hiç bir yer de değildin
sahralaşmış gönül hane me s/er değildin
son hıçkırığa bürünmeden sesim git

ağustos sıcağı şiirler kalsın koynun da
hepsi ağır yaralı hepsi bensiz
ve tüm beddualarını yolla
ardımdan şimdi arsız
son ağıda gömülmeden sesim git

mühürsüz gayrı tüm kelamlarım
neye yarar artık pervasız itirafların
bekleyişteyim´ki ne zaman öldüreceksin
yürekteki şu arsız yanım
ve son hıçkırığa bürünmeden sesim git

ki o duyduğun ses benim değil
ve hıçkıran ben değilim
daha gelme/di zamanı feryad-i figanin
kusmadan son hıçkırıklarını suskularımın
n´olur n´olur git

kara bir firari aşk eşiğindeyim şimdi
arkam eza´nın rahmine doğmuş zulüm
önüm yedi düven uçurum
atlamasam sürünür bu yürek
atlasam ölürüm kal/k git(me)

_zira! and olsun ki ey sevgili_
ana rahmin de bellediğim tüm ak kelimelere
yüreğimden kağıda düşen son hıçkırık-namedir bu
yazılan isim hanene
____________________________________________Elif Türk

01.11.2008 Avusturya