Hiçim Oldun Şiiri - Sadık Kocabaş

HİÇİM OLDUN
Attığın her taşta sevgi izi vardı,
Ben sana kul oldum, sen bana hünkâr,
Şimdi her anımda bir boşluk sardı,
Sen bana her zaman yabancıydın, yar!
Ne çileler çektik, ne yükler aldık,
Ben gönül köşkümü açtım da sana,
Ne dertler üstlenip beraber kaldık,
Sen bütün ömrümü küle çevirdin, yar.

Uçurumdan düşsem tutan elimdin,
Ben sana binlerce hece adadım da,
Zor günde sığındığım tek derdimdin,
Sen her sözünle bir yalan oldun, yar.

On bin kul içinde seçtim seni ben,
Ben senin dağına kar oldum, dondum,
Kadrimi bilmedin, hep unuttun sen,
Sen benim bağıma kasvet oldun, yar.

Her dertli kalbe sen şifa meyvası,
Ben sana ay oldum, sen bana güneş,
En tatlı hüzünle dolu rüyası,
Sen bana ağlayan bir yemin oldun, yar.

Yıllar eskitemez gözümdeki sen,
Her zaman vefakâr, her zaman sığınak,
Ey şimdi gönlümde her şeyden yüce,
Ettin Kalemsiz şairi isyankar yar.