Hiçbir İntiharıma Şiiri - Kağan İşçen

geç kalmıştık bu hayat tarzımızdı
kansız bir iklime düşmek puslu kahve rengidir
her zamanki gibi

üşürsek uçurumlarımız ağlar mı dersin?

birleşme noktalarımızda dahi uslanmadık
her türlü

bu bir sır
birbirini gerçekten çok sevmiş iki yabancı
sınırsızlık gibi işte o mesafe
yüzlerimize bakmamak gibi konuşurken

ölümü de anlayacak mıyız dersin?

görülmemiş
duyulmamış
bir
birbirine yabancılık bu
tanış kış akşamlarının sevişken kızıllığı
kavşağı ayrılık anlamsızlığının
izlekleri sonbahar uykusu kadar suçlu

benim gerçek notum of:

yatağım üstüm başım darmadağınık
parklarda beklemesiz kumruların sırtından attığı yük bende
beklemek
kimliğim yerine geçecek yaşamak cehenneminde
bütün sonlar öyle şımarık ki
ismin de yok yanağımda
içinden kayırdığın yıldız
tuttuğun gül boyu
yok yanağımda

kendin yerine isimsizliğin durur yanımda
hiçbir duru suyu kaldırmaz içim
ismin yok
hitaplarımda kuru kuruya yalınlaşma eğilimi
içinde ele avuca sığmaz frekansları akşam olmalarımın

ismin yok yanağımda
ihbar edemem bu yüzden sözlerini
hiçbir intiharıma