Hiç Zengin Kalamadı Yüreğimiz

Hiç zengin olmadı yüreğim
Birer birer çıkarken zorlu merdivenleri
Hep dua edeceğim

Evet hiç zengin olamadı yüreğim
Çünkü: yürek katamadım fakir yüreğime
Eskimiş şehrin eski insanları, zengindi
Çünkü yüreklerine yürekler katmışlardı
Hiç zengin olmadı yüreğim
Toprakta filizlenirken başaklar
Toprak, zenginliğini bitkilere
İnsan denen fakire bağışlar

Hiç zengin olmadı yüreğim
Peygamber eli gibi
Peygamber dili gibi
Peygamber çiçeği gibi
Hiç zengin kalamadı yüreğim

Dalga dalga perçinlenirken sevgi çiçekleri
Zenginliğin ölçüsüdür paylaşmanın bereketi
Her canlının heybesinde vardır zenginlik
Zengin olamayan yürekler, bir üflemelik

En zengin çağ, hangi çağdır
Zenginliğin kokusu asırlar öncesinden geliyor
O nasıl zenginlikti
Nemrut un putları yere yıkıldı
Birden Musanın asası denizi yardı
Zenginliğin zirvesi
Musa nın rabbiyle konuşmasındaydı
Zenginliğin meyvesi
Muhammed s.a.s Mekke yi fethetmesindeydi
Hep fakirleşti yüreğimiz ey nebi
Sen bize hazinelerin en güzelini bırakmıştın
İki hazine bırakıyorum sizlere demiştin
Kuran ve sünnet
Varlık içinde hakir düştü yüreklerimiz
Çoçuklarımızın yaşları hiç dinmedi
Senin bize miras bıraktığın zenginliği,
Biz çoçuklarımıza bırakamadık
Varlık içinde fakir düştük
Ey kardeş Zenginliğimiz hala elimizde
Öyleyse neden ayrı düştük?