Hiç Yok'sun Şiiri - Canan Karatoğma

HİÇ YOK’SUN

'biri var/mış, biri yok/muş......'

yok’sun…
yokluğun,
an’ın durduğu vakitlerde
hiçliğin ötesinde bir yerlerde
kalemin yazdığının okunmaması
seslenilmiş sesin duyulmaması gibi...
çiçeklerin kendi dikeninde acıması
denizin kendi suyunda boğulması gibi…

yok’sun…
yokluğun,
an’ın durduğu vakitlerde
hiçliğin ötesinde bir yerlerde
taş duvardaki bir hayata teslim olup
enkazın altında kalıp çıkamamak gibi…
kör gözlerin gördüğü renklere karışıp
hiç’in içinde,bir hiç olmak gibi…

yok’sun…
yokluğun’da,
yokluğunun en güzel urbasını dikip
yakıştırıp hiç olan bedenime
yürüyorum…
önümde olmayan sen
içimde korkulara teslim sen
ardımda hiç kere hiç sen

yok’sun…

Canan KARATOĞMA