Birgün 'öldü' diyecekler,
Dostla düşman duyacaklar,
Soğuk suyla yuyacaklar,
Hiç yanmayın bana dostlar.
Salâlarım verilecek,
Kefenciğim dürülecek,
Son namâzım kılınacak,
Hiç yanmayın bana dostlar.
Aydınlığı soyacaklar,
Teni kabre koyacaklar,
Bana benden soracaklar,
Hiç yanmayın bana dostlar.
Kimse kalmadı bu handa,
Ne sarayda, ne eyvanda
Yola koyulduk meydanda,
Hiç yanmayın bana dostlar.
Sözden önce biter ömür,
Böyle hüküm koymuş âmir
Yerine gelince emir,
Hiç yanmayın bana dostlar.
(26.05.1998)
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 9.10.2007 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yakınında bulunduğum câmide cenaze var,bizim İbrahim Hoca 'cenaze salâtı' okuyor.Sesinin de yerinde olduğu bir gün,öyle hüzünlü okuyor,okuyor ki etkilenmemek elde değil.Oradaki olanlara, Eğer Hoca ben ölünce de böyle güzel okumazsa, onun gelir yakasına yapışırım haaa, diyorum.Ve o duygularla başlıyorum yazmaya; yazıyorum yazıyorum.Sonuçta bunlar çıkıyor ortaya...
TÜM YORUMLAR (1)