Hiç Sessiz Şiiri - Nazlı Nalçacı

Saçımdaki gümüş teller
Bana memleketimdeki masalı hatırlattı
Babasının kızını gümüş köşkte saklamasını
İyi de benim babam yokki
Beni köşkede koymadı
Aradan bunca zaman geçti
Hiç aramadı, sormadı.........
Ağladığım da susturup,
Düştüğüm de dizlerimi silip,kaldırmadı........
Babacığım dediğimde,ses vermedi
Rüyamada hiç girmedi
Babam beni hiç mi sevmedi.......
Mezuniyetime bile gelmedi..
Öğretmen olduğumu görmedi
Beyaz gelinliğimle,çıkarken alnımdan öpmedi
Mutluluk ve mutsuzluklarımı bilmedi
Çaresizliğime çare bulmadı......
Ben debelenirken elimi tutmadı
Bana yapılanlardan hiç haberi olmadı
Koştum, ulaştım babama
Anlattım anlattım....babam diye bağırdım
Ama babam bana cevap vermedi
O çam ağacının altında
Üstünde çiçekler,güller bir dolu...............
Hiç sessiz...............................
Saçımdaki gümüşleri sevmedi............

Uzun bir zaman babamın gittiğini,kimselere söylemedim.
Arkadaşlarımın babası gelince,kapıyı kapatır,sıkı sıkı sarılırdım anneciğime, içim den geçenleri Menekşe Gözlüm anlarmıy dı bilmiyorum, saçımı okşar, koklar dı sadece Nazlım bahçeye gidip, işmimizi yapalım der,beni dışarı çıkarırdı,yanın da unuturdum her şeyi.
Anneciğim benim her şeyim di,annem,babam,abim,ablam,arkadaşım...........
Şubat ın en son gününü hiç sevmiyorum,babam o gün temelli gitmiş, şubatın son günü beni babasız bırakmıştı,cennetten bakıyorsun bana biliyorum,el fatiha.......rahat uyu,ruhun şad olsun...........

Nazire Bağlar