Hiç Olurdum Şiiri - Tuba Nur 2

Eğer anlatabilecek olsaydım bir şeyleri
Seni ne kadar çok sevebileceğimi anlatırdım.
Ne kadar iyi olduğunu,
Ne kadar güzel güldüğünü.

Hayat bana güzelliklerle geldi sandım.
İlk defa doğru yoldayım sandım.
Böyle olduğuna emindim.
Zaten o yüzden sevdim, saydım.

Ama kalbimde bir ağrı bir günah...
Giderken neleri kaybedeceğimi değil;
Gitmessem nelerin gideceğini düşündüm.
Gittim; iyi ki gittim.

Hayat bana güzellik yerine yeni bir iç çekiş;
Tek nefeslik soluk getirdi.
Kapadım gözlerimi usulca kapadım.
Hayal ettim, o kadar kötü o kadar karanlık.

Acıdım kendi durduğum yere; acıdım.
Ne için neden?
Hayat aptal olduğumu yüzüme vurdu.
Anladım hala olgunlaşamadım.

Bir tık daha akıllı olsaydım
Daha az konuşsaydım,
Kendime daha çok hakim olsaydım,
Hiç olurdum.
Şimdi hiçlikten de uzağım.

Teşekkür ederdim insanlara,
Bana kattıkları her şey için.
Herkesin katabilecek değer varlıkları için.
Ben hiçliğim, hiçlik benim.
Kendime söz verirdim,
Sözümde durmadığım her an için özür dilerim.