Hiç ölemiyorum Şiiri - Başak Ulutaş

Sen üzûlme çınar ağacım
O zaman kalbime bıçaklar sokuluyor
Gölgende dinlenirken
Üzülme
Sevgililer
Ölümle ayrılığın
Bıçak izlerinden kenetlidirler
Epi topu 400 sayfa aşkmışız
Küçük bir el kitabına sığmışız
Sen ölünce biz de ölmüşüz
Kabrinin başında sen gibi bir çınar
Filiz tutmuş sen gibi bakar
Havaya bırakılmış ipek mendilim sensiz
Yüzsüz bir gemi acılar, demir almıyor
Dedim Ölme...
Seslerin ceplerimdeki bozuk paralar gibi
Burada bırakmazsam
Uçamıyorum
Ve hasretinde bataklık gibi
Anasını satayım
Battıkça batıyorum
Hey sevgili
Topladım bende yelkeni
Peşinden uçmak istiyorum bir yöne
Gözlerin masal gibi
Unutamıyorum
Ölmek istiyorum,
Hiç ölemiyorum.
Vakitsiz ölebilmek
Küçük insanların hüneri değil...