Hiç-lik Şiiri - İsmail Uysal

Kul, hayatı fani gördüğü zaman
Makamı ne yapsın, malı ne yapsın?
Kayın, meşe, çamı olan bir orman
Kavaktaki kuru dalı ne yapsın?

Dile meydan okur gönüldeki sır
Gözleri görmeyen hükümdar mıdır?
Gezdiği toprağı yeşerten Hızır,
Beyazı ne yapsın, alı ne yapsın.

Tatmışsa bir gönül abıhayatı
Hiçlikte bulmuştur her saltanatı
Arının içinde varsa sanatı
Peteği ne yapsın, balı ne yapsın?

Cahil, söze karşı kapı duvar ya
Gönül akılsızın elinde parya
Denizi buz tutmuş Kaptan-ı Derya
Sandalı ne yapsın, salı ne yapsın

Yaş kemale ermiş hala elde zar
Yetinmeyen gözü doyurur mezar
Gözleri toprağa bakan ihtiyar
Yıldızı ne yapsın, falı ne yapsın

Değişmez sanırdım asalet kanda
Değişmez bir şey yok, gördüm bu handa
Eşeği muteber olan meydanda
Küheylan çıplaktır, nalı ne yapsın