Hiç kimselerle kaldın Şiiri - Emek Ekin

Barkodlu bir mütevazılık seninkisi
Hani herkeste var diye aldığın
Üstün başın misali
Dolduramadan öleceksin içindeki yoksunluğu

En son ne zaman kimse görmeden sevdin bir kediyi
Kaç güvercini gözlerinle ruhuna bastın
Bir gün modası geçecek diye korkuyorum yaşamanın
Sonrası peşi sıra intiharlar, içinde popülarite kokan,

Kim bilir bu kaç numaralı gülüşün
Ondan bundan öğrendiğin
Gerçekten tanımaya vaktin yetmedi kimseyi
Herkesin bir modası vardı sence

Uzun değildi sezonlar
Tanımaya yetecek kadar hiç kimseyi
Hiç kimselerle kaldın bir ömür boyu
Tanımaya yetecek kadar kalamadın hiç kimseyle
Ve kimsesizliğine ağıttı her geçen saniye