Hiç Kimse Gibi Şiiri - Seyrani Göl

Hiç kimsenin beklemediği
bir durakta duruyorum.
Ne bir inen var,
ne binen.
Zaman bile uğramıyor artık buraya.

Adımı unuttum,
çünkü kimse çağırmıyor.
Sesimi de
zaten kimse duymuyordu eskiden beri.

Bir pencere arıyorum
ışığı solmamış,
içinden hâlâ hayat sızan...
Ama her cam buğulu,
her perde kapalı.

İçimde ne kaldıysa,
yerini değiştirdim acıtmamak için.
Ama nereye koysam
bir şey eksiliyor içimden.

Ben artık
kimsenin gözlerinde görünmeyen
bir hiç kimseyim.
Ne çağrılanım,
ne de hatırlanan…

Ve böylece
varlığım,
kimsenin cümlesine sığmayan
bir suskunluk oldu.
Ne anlatanım kaldı,
ne anlatılacak bir ben…
S.GÖL