Hiç Kimse Durduk Yere Şair Olmaz

Hiç kimse durduk yere şair olmaz, güle oynaya şiir yazmaz
Doludur yürekleri agızlarına kadar dertle tasayla
Bir giden vardır hep yüreklerinde yarım kalan
Hiç kimse durduk yere şair olmaz sevinçle şiir yazmaz

Şairlerin hep bir elveda diyenleri vardır, arkasına bakmadan çekip gideni
Hep bir veda edip hoşçakal diyenleri yada demeden sinsice gideni vardır
Ve bir tek şu koca uçsuz bucaksız dünya bir tek şairlere dardır
Dedim ya hiç bir sair gülerek asla şiir yazmaz

Bazen yüreklerinden satırlara damlar söz yaşları
Bir gecede kar beyaz olur o simsiyah dalgalı saçları
En derin çizgileri bir veda çizer bazen hasar kaydı olmayan yüreklerine
Bak dostum hep dedim yine diyorum hiç kimse süs olsun diye şair olmaz