Hiç Kimse Ağlamasın, Budur Son Yalvarışım

Efkârlıyım bu gece, yine isyanlardayım.
Yüreğim kan ağlıyor, boz bulanık bir çayım.
Oldukça gerginleşmiş, atıma hazır yayım.
El gün bahar yaşarken, ben hala hazandayım.

Herkes bana yabancı, başka bir diyardayım.
Uzar gider yollarım, en sonunda ben varım.
Yanıyor içim dışım, adeta bir hardayım.
Çıkış yolum kalmamış, dipsiz bir kuyudayım.

Düşmanları bıraktım, kendime açtım savaş,
Her kim görse şaşıyor, olmuşum tam bir ayyaş,
Kalbim sana sımsıcak, oysa seninki bir taş,
Tükendi umutlarım, eridim yavaş, yavaş.

Kendi memleketimde, gurbeti yaşıyorum,
Umutlarım tükenmiş, ölüme koşuyorum,
Sanki ben, ben değilim, inanın şaşıyorum,
Alaz olmuş dört yanım, yanıp tutuşuyorum.

Isıtmıyor güneşim, çok zaman üşüyorum.
Ürpertim eksilmiyor, herkesten kaçıyorum.
Boğazım sıkılıyor, nefes alamıyorum.
Ey! ecel, gelirsen gel; senden hiç korkmuyorum.

Korkacak neyim kalmış, ben seni kaybetmişim.
Gittiğin gündü benim, bu hayattan kopuşum,
İsterse hiç olmasın, başucumda bir taşım,
Hiç kimse ağlamasın, budur son yalvarışım.

02.07.2008
Ali KILIÇ