Hiç Kimse Ağlamadı Bizim İçin

Hangi hoşlukların kırıntılarıydı bize kalanlar
Teselli oldu acılarımıza bıraktıkları hatıralar
Timsah göz yaşları döktüler veda ederken
Bizim içimiz yangınlardaydı.

Dış dünyaya kapattık kapılarımızı
Kan çanağına döndü ağlarken gözlerimiz
Dumura uğradı hayallerimiz.
Mevsim derinlerine gömdük bütün anıları
Çalıp götürdüler pervasızca yıllarımızı.

Yaşlandık zaman içinde
Esmeyecek artık deli deli gençlik rüzgarı
Selalar yükselirken gökyüzüne
Acı bir tebessüm vardı yüzümüzde
Kin büyüttük yüreklerde
Boğum boğum susarak, hıçkırıklarımızı yutkunduk.

Kapanmayan bir yara var göğüs kafesimizde
Tuz basıyoruz kanarken bu yaranın üzerine.

Hiç kimse ağlamadı bizim için
Hiç kimse yanmadı bizim gibi
Zehir zemberek yaşarken bu ayrılığı.

29 Kasım 2014