Hiç Görünmüyor Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Baharda yemyeşil güzellik varken
Kar yağmış gözlere dal görünmüyor.
Bahar, aşka davet edip bakarken
Beyaz papatyada fal görünmüyor.

Sormuş yaşlı nine şaire soru
‘Bülbülle güllerin ne derdi zoru,
Ki meşgul ediyor şair yazarı?’
Bülbül feryadından gül görünmüyor.

Gözler görmese de gönül gözü var
Hafızası güçlü sağlam özü var
Dinlediklerinin güzel sözü var
Söz söyleyenlerde dil görünmüyor.

Görmez ama kulak telafi eder
Elde baston rehber dışarı gider
Parmak uçlarıyla okur fetheder
Braille yazar pul görünmüyor.

Hassas olununca kaldırım bomboş
Engel olmayınca hayat nasıl hoş
Bazen takılsan da sakın yılma koş
Bilinçsiz işgalden yol görünmüyor.

Güneş doğsa bile karanlık her gün
Sanki karanlığa edilmiş sürgün
Mucize olunca görürler bir gün
Yaşaran gözdeki sel görünmüyor.

Güzel nasıl olur nasıl bilinir
Güzeller yürürken nasıl salınır
Gamzeli yanağa nasıl ölünür
Zülüfü sallayan yel görünmüyor.

Kömür siyah peki siyah nasıldır
Yaprağın yeşili ayrı fasıldır
Öğrenilenlere şükür asıldır
Behlül isyan eden kul görünmüyor.

08.01.2022
Bu şiir, Hece Hece AKSED’ce programında açılan ayak üzerine yazılmıştır.