Hiç Gitmemiş Gibiydin Şiiri - Hasan Gün

Her halim hicran benim sen mutluluktan bahset,
Kollarınla çevrili tut bir çembere hapset!
Ağlamam sevinçtendir sakın çözme elini!
Burda böyle bir ömür sarıp kalsam belini!

İnip çıkan göğsünde dalgalanırken başım,
Kalbinin atışları sözlerime yoldaşım.
Hasretinle söz açıp anlatsam bir nefeste.
Sözlerim kalbi aştı yetmez oldu kafeste!

Ara ara dursa da heyecandan şu sesim,
Kalbin böyle vurdukça hiç gelmiyor kesesim.
Teninin sıcaklığı yüzüme az değdikçe,
Daha fazlası için eğdiririm,eğdikçe.

Rüya mıdır gerçek mi hiç ama hiç bilmesem.
Saçlarıma koyduğun bûseleri silmesem.
Olur ya unutupta yıkarsam darılır mı?
Ölüler rüyalarda gerçekten sarılır mı?

Kaç yıl geçti üstünden seni toprak saralı!
Ellerimi uzatsam dokunamam aralı.
Anne her gece gel sen yavrum özlüyor diye.
Öksüz yavrucuğuna ölümsüz bir hediye!

Bir ürpertiyle kalkıp göz attım boş odama.
Kaç yaşında olsamda zor geliyor adama.
Anne daha diyecek ne kadar sözüm vardı...
Gün doğdu doğmasına,benim günüm karardı!

Dudağımda hıçkırık rüyamdakinden kat kat.
Doğup-ölen düzende insan aciz mahlûkat!
Anne o ayakların Cennetin eşiğidir.
Artık mezar annemin nurdan son beşiğidir!