Hic gitmedigim yerlerde bile

Hiç Gitmediğim Yerlerde Bile

Hiç gitmediğim bir şehirde
sokağın köşesinde seni bekledim.
İsmini bilmediğim bir kafede
çay bardağının buğusuna adını yazdım.
Sen hiç orada olmadın —
ama ben,
seni orada sanacak kadar çok özledim.

Bir trenin camından dışarı bakarken,
gözüm geçtiğim her istasyonda seni aradı.
Sanki bir an,
peronda durmuş,
gülümseyerek el sallıyor gibi…
Sanki “beni de al bu yolculuğa”
diyormuşsun gibi.

Gitmedim.
Ama seni,
Roma sokaklarında düşünerek gezdim kafamda.
Londra’nın griliğinde adımlarını işittim.
Eskişehir’de martılara baktım düşlerimde,
seninle vapura binmişiz gibi hayal ettim.
Ayvalık’ta sarhoş olmuşuz belki,
bir kaldırım kenarında oturup ağlamışız gibi.

Oysa bunların hiçbiri olmadı.
Ne sen vardın,
ne ben oralara gittim.
Sadece yüreğim gezdi o sokaklarda —
sadece hayalim dolaştı
senin varlığınla boyanmış hayali şehirlerde.

Bilmediğim adreslerde,
bilinmeyen mektuplar bıraktım sana.
Gözlerimi hiç açmadığım bir sabahın penceresinden
senin silüetini seyrettim.
Kafamın içinde haritalar vardı,
her biri sana çıkan.
Gidemedim.
Ama senin yokluğuna her yerde rastladım.

Çünkü seni en çok,
olmadığın yerlerde hissettim.
Çünkü aşk dediğin şey,
bazen yaşanmışlıkla değil,
yaşanamamışlıkla iz bırakır.

Ve sen,
benim hiç dokunmadığım
ama içinden bin kere geçtiğim
bir şehirdin.

Hiç gitmediğim bir şehirde,
sana anlatamadığım her duyguyla yaşlandım.