Hiç ettik Şiiri - Aydın Durucan

Eski mahallemi seviyorum ben.
Masumiyeti, eskimeyen dostlukları, tek katlı bahçeli evimizi...
Top oynadığımız toprak sahayı, tombul yanaklı bakkal amcayı,
Orada bıraktığım çocukluğumu seviyorum ben.
Komşularımız ne candandı.
Keyfimizi birlikte sürer, her halden anlarlardı.
Kalbimiz bir, dilimiz ortaktı.

Şimdi ise yenilendik, kat kat binalara geldik.
Rahatımıza diyecek yok ama, komşuluğumuzu, birliğimizi, tadımızı kaybettik.
Kocaman bir mahalleydik,
Küçüldük, küçüldük çekirdek aile oluverdik.
Lüks içindeyiz lakin,
Değerlerimizi, samimiyetimizi, özümüzü bu taş binalar altında hiç ettik.