Hiç Dağları Gördünmü? Şiiri - Hamza Görgülü

Sen hiç dağları gördün mü?
Hani üzerinden özgür kuşların uçtuğu
Dört mevsim kar kalkmayan
Bedeninde binlerce can
Derdi tasayı barındıran
Ama yıkılmayan
Bin yılların fırtınasına karşı duran
Gövdesiyle her baharla birlikte
Binlerce çiçeğe,böceğe
Hoyrat hayatlara can veren

Sen hiç kardelen gördün mü?
Çiçekçi vitrinlerinde olanlardan değil
Natürel gerçek kardelen
Adın baharla anılsa da görmedin bilirim
O dağların en zirvesine aşıktır
Dayanır soğuğa rüzgara,
Sever karı fırtınayı
Çünkü o zirveye alışıktır.
Hani kır gezilerine gitmişsindir
Anneni sevindirmek için topladığın
Kır çiçeklerini bildin mi?
Hani papatyalar, laleler,
Onların en çılgınları var dağlarda
İnsan ermez fermansız kayalarda biter
Ferman eyler deli yüreklere
Ferman eyler bükülmez bileklere
Gücünü dağlardan alır
Ferman dağlarındır der
Kardeşi pınarlardan sulanır
Arkadaşı yağmurla yarenlik eder
Oralara düz yol gitmez
Çünkü anası dağlardır.

Ama sana ferman sökmez
Çünkü adın bahardır
Boyun büker sana çiçekler
Önünde diz çöker
hep alaylı bakar o kara gözler
Hep dağınıktır zülüfler
Yolunu bir merhabanı bekler
Erit üzerimdeki buzları
Hadi gel hadi, gül der
Önünde eğilir senin!
Baş eğmeyen zirveler.