Hiç Büyümedim ki Şiiri - Çilem Seyrekel

Eski seni özledim deyip duruyorsun
Ahhh benim güzel arkadaşım!

Acılar insanı olgunlaştırıyor, yaşamadın anlamıyorsun.
Yaşam bir kaset değil ki en başa sarasın.
Geçmiş geçmiş, dönüşsüz belki de zamansız geçmiş...

Ama sen say ki canım arkadaşım ben hiç ağlamadım.
Hiç yıldızlı bir gecede balkonda sabahlamadım.
En parlak olanına seni seviyorum diye haykırmadım.
Hiç içimi çekmedim ooof diye...
Kimseyi sevmedim gönlümce, kimse de beni sevmedi
Yalanlarına kandım zannedip beni terkedip gitmedi.
Ders çalışırken hiç şiir yazasım gelmedi.
Ve hiç yırtacak mektup yazmadım sayfalarca...

Sen say ki tüm beyaz kağıtlar yalnızlığımı anlatmaya yetti.
Oysaki tükenmez dedikleri kalemlerin hepsini ben tükettim.
Onlar yapma dedi ben yaptım,
Onlar yap dedi ben yapamadım.
Yaşam bir engelden oluşuyormuş ki,
Onu bi türlü aşamadım.
Onlar vurup gitti kapıyı,
Kapılar bana kızdı...

Hep suçlu ben oldum kırıldığında vazolar,
Ve hep kırık vazolar ben oldum yapıştıramadılar.

Ama diyorum ya hani,
Sen say ki şu kardeşin hala ufacık çocuk.
Ana sınıfında "Anne gitme!" diyerek ağlayacak,
Ama bir şekerle bile kandırılacak..

Ve sen sayki oyun oynayıp oynayıp bıkmayacak.
Oysaki oyunun en alasını ben oynadım.
Ayrılık şiirinin en güzelini ben yazdım.
Dağlar şarkısını en içten ben söyledim,
Onlar yol vermedi ben hep acı çektim.
Anlayacağın ben artık büyüdüm,
Hep çocuk kalmak isterim dememe rağmen...
Ama sen say ki canım arkadaşım,
Ben hiç büyümedim...