dudaklarımdan utana sıkıla
eğile büküle bir "günaydın "
çıkmak için çabalıyor
minik bir tebessüm usulca yanaşıyor
güneşin İlk ışıklarında uzaktan
çok uzaktan umut kuşları havalanıyor
sonra suçluluk duygusu yapışıyor yakama
bunca acının içinde üstüne kar gibi yağan betonun altında
boylu boyunca
binlerce insan yatıyor
tebessüm ha !
suç işlemiş gibi
irkilip başı önde geri çekiliyor
sımsıcak ince bir kan sızıyor
ısırdığımı anlıyorum dudaklarımı
yasayan ölüler gibiyiz hepimiz
hepimiz biriz
bir yürek'iz
yabancılaşıyorum kendime
ben beni yitirdim ben nerede !
gün yüzü görüp de halâ karanlıkta kalan
" günaydın "
bu sabahta yalnızsın
sahiplenemedi dudaklarım seni
hiç bu kadar zor gelmemişti
" g ü n a y d ı n " demek
üzgünüm
✍️Canan Eren
18Şubat 2023 /Balıkesir
Canan Eren
Kayıt Tarihi : 18.2.2023 10:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hiç bu kadar zor gelmemişti " g ü n a y d ı n demek
