Hiç Bir Şeyli Ahvalim Şiiri - İlhan Keskin

Hiçbir şeyli zamanlara düşmüşlüğüm ile kalmışken bir başıma.
Avare ve aylak başıboş, dolaşmalara başlıyorum, cebimde tükenmişliğim.
Acıtasyon şiirlerimde yanım da, arada çıkarıp bağıra, bağıra okuduğum.
Aklıma düşüyorsun, suretin gözlerimin önüne geliyor, ahlara düşüyorum.
Kalıntı mutluluklara heveslenmelerim başlıyor, sevinmenin tam başındayken.
Yalancı muhabbetlere kanıyorum, salkım saçak boşluklarda avunuyorum.
İpsiz sapsız mevzular nüksediyor beynimde, tamahlara düşüyor aklım.
Bir dolu zafiyetler peyda olurken, şeytanın çomağın da özentilere gark oluyorum.
Keş kelerim başlıyor inceden, nankör hallere girmeye meylederken benliğim.
Kıyısından dönüyorum silkeleniyorum, kendine gel be densiz hiddetinde oluyorum.
Cezalandırmam başlıyor kendimi, hiçliğe dönüyorum tekrar, nefsime ceza olsun diye.
Tam başlarken yasaklar koymaya kendime, Ne çare yine sen düşüyorsun aklıma,
Eski anılar nüksediyor, suretin gözümün önünde, anıyorum eski bir şarkıyla seni.
Ne kadar da sensizliğin açlığındaymışım, anladım ki hiçbir şeylik sensizlik olduğunu.

11.03.2018
İlhan Keskin