Hiç Bilme Şiiri - Bahar Balcı

Seni ne kadar sevdiğimi hiç bilme
Sen kirlet, ben aşklarını yıkayıp
Kaldırayım raflara özenle
İsmimi yüzüncü kez unuttuğunda
Bıkmadan yeniden fısıldayayım kulağına

Senin adına kitaplar yazayım
En cok satanlar arasında birinci olsun
Sen bunu hiç bilme
Vücudundan damla kan akmasın
İntahar sahneleri bana kalsın
Teslim bayrağını ben çekeyim
Sen silahlar kuşandığında
İlk kurşuna hedef ben olayım

Sen derin uykulara dal
Geceleri sen uyumadan
Aşkının vücudumda açtığı iyileşmez yaralara
Ancak o vakittir gizliden yaptığım pansuman.
Bir yandan,
Bırak seni seyredeyim saatlerce
Üzerini örteyim açıldıkça
Sen bunlari hiç bilme
Yeşerttiğim çiçekleri söküp köklerinden
Sana adadığım kurbanları gömeyim sen görmeden toprağa
Gözyaşlarımın yorgan altı sana aktığını
Bu kalbin sadece sana çarptığını
Hiç bilme

Yanında konuşamamamın nedenini de bilme
Sözcük tanrısının sana aşkımı anlatırken
Hep beni terkettiğini
Aslında bu bir tür lanetin
Cümlelerimi tarumar ettiğini
Beni senden uzaklaştıran bu efsunun
Her defasinda bu tanıdık uçurumun
Başına sürükleyip de
Bedenimi boşluğa ittiğinde
Sana uzanıp hiç tutunamadığımı
Düşüp de kanlar içerisinde
Bıkmadan yeni bitmez bir umutla tırmanıp
Kollarından tekrar tekrar asağı kaydığımı
Aşkından nefes dahi alamayıp
Morarmış dudaklarımla su yerine
İsmini sayıkladığımı hiç bilme

Senin özleminle bir türlü başa çıkamadığımı
Bu soğuk gecelerde
Acılar içinde ama şikayetsiz kıvrandığımı
Sen benimle ilgili taşları
Tüm çabalarına rağmen
Yerli yerine yerleştiremediğinden
Hayatımda ilk kez kendimden
Nefret ettiğimi hiç bilme